The Buddha in Suffering, Yet Full of Compassion

ຕອນ:ພຣະພຸດທະເຈົ້າເຈັບປວດແຕ່ເມຕຕາ 

ໃນຊ່ວງສຸດທ້າຍຂອງພຣະຊົນຊີບ ພຣະພຸດທະເຈົ້າຍັງຊົງເດີນທາງໄປຍັງເມືອງກຸສິນາຣາ ເຖິງແມ່ນພຣະວໍລະກາຍຈະອ່ອນເພຍ ແລະ ມີພຣະຊົນທຸກຢາກໂຣກໄພ ແຕ່ພຣະພຸດທະອົງຍັງຄົງສະແດງ ຄວາມເມຕຕາ ຄວາມກາລຸນາ ແລະ ທັມມະ ແກ່ເລົ່າສາວົກແລະຜູ້ຄົນທີ່ພົບເຫັນ ພຣະອົງຊົງສອນວ່າ ທຸກຄວາມເຈັບປວດ ທຸກຄວາມທຸກລ້ວນເປັນທັມມະຊາດຂອງຊີວິດ ທຸກສິ່ງເກີດຂຶ້ນ ຕັ້ງຢູ່ ແລະ ດັບໄປ 
ເຖິງແມ່ນສິເຈັບປວດ ພຣະພຸດທະອົງຍັງຊົງໃຫ້ຄວາມຫວັງແກ່ຜູ້ຄົນ ວ່າການມີສະຕິ ການມີເມຕຕາ ແລະ ການເຂົ້າໃຈຄວາມບໍ່ທ່ຽງ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ໃຈສະຫງົບແລະ ພົ້ນທຸກໄດ້ແທ້ ພຣະອົງຊົງເດີນທາງດ້ວຍພຣະຊົນຊີບທີ່ອ່ອນແຮງ ແຕ່ຫົວໃຈເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມເມຕຕາ ຕໍ່ສັບພະຊີວິດ 

“ເຖິງແມ່ນຮ່າງກາຍສິອ່ອນແຮງ ແຕ່ຫົວໃຈທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍເມຕຕາ ຍ່ອມສອນທັມມະ ແລະ ນຳທາງສັບພະຊີວິດໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄວາມຈິງແຫ່ງໂລກ”

---

“The Buddha in Suffering, Yet Full of Compassion”

In the final days of His life, the Buddha journeyed to Kusinara, even though His body was weakened and afflicted by illness. Yet, He continued to show compassion, loving-kindness, and Dhamma to His disciples and all who encountered Him. He taught that all pain and suffering are part of life’s nature—everything arises, exists, and passes away.

Despite His suffering, the Buddha gave hope to all, showing that mindfulness, compassion, and understanding impermanence bring peace and liberation. He traveled with a weakened body, but His heart overflowed with loving-kindness for all beings.

“Though the body may weaken, a heart full of compassion can teach the Dhamma and guide all beings to understand the truth of life.”