ຕອນ​:ຊົງຕັດພະໂມລີຖືເພດບັນພະຊິດບັນພະຊາທີ່ຝັ່ງນ້ຳອະໂນມານະທີ

ໃນຄືນທີ່ມືດມິດແຫ່ງຊະຕາກຳ
ໃຕ້ແສງດາວທີ່ສ່ອງແສງຈາກເມກໝອກໜາ
ເຈົ້າຊາຍສິດຖັດທະຜູ້ເຕັມປ່ຽມດ້ວຍຄວາມສົງໄສແລະຄວາມເຈັບປວດ 
ລຸກຂຶ້ນຈາກພຣະແທ່ນ ສູງຕະຫງ່ານຂອງວັງຫຼວງອັນສຸກສະບາຍ
ດ້ວຍມືສັ່ນເທົາ ແຕ່ໝັ້ນຄົງ
ພຣະອົງຈັບມີດຕັດຜົມ ຂະນະນ້ຳຕາອາບແກ້ມ
ດັ່ງສາຍທານແຫ່ງຄວາມເສຍໃຈທີ່ບໍ່ມີວັນຢຸດໄຫຼ
ຜົມຍາວທີ່ເຄີຍປະກັບພຣະເກສາອັນງົດງາມ
ຖືກຕັດດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໝັ້ນແລະຄວາມທຸກ
ສັນຍາລັກແຫ່ງຊີວິດເດີມທີ່ກຳລັງຖືກປ່ອຍຖິ້ມໄວ້ເບື້ອງຫຼັງ
ທຸກຄັ້ງທີ່ເສັ້ນຜົມໜຶ່ງຫຼຸດລົ່ນລົງພື້ນ
ຄືສຽງຮ້ອງຂອງໃນທີ່ແຕກສະລາຍ ແຕ່ກໍ່ໜັກແໜ້ນໃນຄວາມຕັ້ງໃຈ
ພຣະອົງປົງຜົມດ້ວຍຄວາມເສົ້າສະເທືອນໃຈ
ແຕ່ກໍ່ຍິ່ງໃຫຍ່ເໜືອຄຳບັນຍາຍ ເພາະນີ້ຄືກ້າວທຳອິດຂອງການປົດປ່ອຍ
ກ້າວທຳອິດເທິງເສັ້ນທາງສູ່ແສງສະຫວ່າງນິລັນດອນ
ພຣະພຸດທະເຈົ້າໄດ້ລະຖິ້ມທຸກສິ່ງ ທຸກຢ່າງທີ່ຮັກ ເພື່ອຄົ້ນຫາຄວາມຈິງສູງສຸດ
ແລະ ໃນວິນາທີນັ້ນ ທ້ອງຟ້າກໍ່ຫງຽບສະຫງົບ ດວງດາວກໍ່ເປັ່ງແສງ
ຄືກັບຈັກກະວານທັງມວນກຳລັງຊື່ນຊົມແລະ ອາໄລໃນຄວາມຫ້າຫານນີ້ 

He cut his hair to renounce worldly attachments buried in the ocean of samsara.On the dark night of destiny,

Beneath the stars obscured by thick clouds,
Prince Siddhartha, filled with doubt and sorrow,
Rose from the towering throne of the palace’s comfort.

With trembling yet determined hands,
He took the scissors, tears streaming down his cheeks,
Like an endless river of grief that could not be stopped.

The long hair that once adorned his noble crown,
Was cut with determination and suffering,
A symbol of his former life left behind.

Each strand that fell to the ground,
Echoed the cries of a breaking heart, yet firm in resolve.

He cut his hair with profound sorrow,
Yet unparalleled greatness—this was the first step of liberation,
The first step on the path to eternal light.

The Buddha renounced all that he loved to seek the ultimate truth,
And in that moment, the sky hushed, the stars awaited,
As if the entire universe revered and mourned this act of courage.